Suikerziekte is een ziekte die het gevolg is van een tekort aan, of afwezigheid van insuline productie door de alvleesklier. Dit heeft verhoogde glucose (“suiker”) spiegel van het bloed tot gevolg. Diabetes mellitus vindt men vaak bij mensen die nog een ander familielid hebben met deze ziekte. Bij kinderen en jonge volwassenen begint de ziekte vaak nogal plotseling na een infectieziekte. De meest voorkomende symptomen van diabetes mellitus zijn: vaak plassen met dorst en veel drinken om het vochtverlies te compenseren. Moeheid, ’s nachts eruit om te plassen, en gewichtsverlies vindt men meestal bij kinderen. Kinderen vertonen deze tekenen van diabetes vaak voor het eerst na een infectieziekte.

Bij volwassenen kunnen de symptomen van diabetes mellitus o.a. zijn: gezichtsstoornissen omdat het de ogen aantast, moeheid, spierzwakte vooral in de dijbeen, tintelingen in de ledematen en jeuk vooral in de genitaalstreek, zodat vrouwen klagen over jeuk of irritatie rond de vulva en de vagina, de mannen klagen over irritatie aan het uiteinde van de penis en onder de voorhuid (balanitis). Soms kunnen herhaald voorkomen van steenpuisten, strontjes in het oog, candidiasis of andere ontstekingen het eerste symptoom van diabetes zijn.

Nakijken van bloed en urine op glucose zijn noodzakelijk om de diagnose te kunnen stellen. De meeste kinderen en jonge volwassenen hebben insuline nodig om hun bloedsuiker te regelen, naast een dieet dat rijk is aan eiwitten en arm aan koolhydraten, hetgeen de hoeksteen is van de behandeling van deze ziekte. Als de insuline en het dieet niet goed geregeld zijn, kan dit leiden tot verlies van het bewustzijn door een te hoge of te lage bloedsuikerspiegel (hypoglycemie – te lage, hyperglycemie een te hoge bloedsuikerspiegel).

De meeste volwassenen die lijden aan diabetes zijn van middelbare leeftijd en lijden aan obesitas (vetzucht). Dieet en medicijnen zijn meestal voldoende om de ziekte in de hand te houden. Het grootste probleem met diabetes is, dat men het zijn leven lang houdt. De patiënt zal moeten wennen aan veranderingen in zijn manier van leven, zoals regelmatige maaltijden, zoals dat bij deze afwijking noodzakelijk is, anders kunnen de gevolgen ernstig zijn.